39. hafta ve sabırsız geri sayım...

Evet yanlış okumadınız bu hafta da nihayet geldi çattı:) Artık her şey daha gerçek sanki:)

Yukarıdaki cümleden de anlaşılacağı üzere endişeliyim, sabırsızım, korkuyorum ve bir sürü değişik duygu içerisindeyim. Artık 9 aydır karnımda taşıdığım yavrum her an dışarı çıkmaya karar verebilir ve bir hayalden gerçeğe dönüşebilir. Ve bilirsiniz ki tüm hayaller gerçeklerine göre sorunsuz ve mükemmeldir. Bu yüzden korkuyorum, sağ salim oğlumuza kavuşmayı her şeyden çok istiyorum. Neyse anne adayı evhamları ile içinizi bunaltmayayım en iyisi.

Ejderhan'da artık çok daha telaşlı, yada artık o da saklamakta zorlanıyor heyecanını:) bir garip süreçteyiz, çok mutluyuz, çok da sabırsız, "gelsin de sevelim, çok özledik" deyip duruyoruz sürekli... büyükanne ile büyükbaba da çok endişeli beni bir an bile olsa yalnız bırakmamak için neredeyse bahçedeki sebzeleri bile toplamaya gitmeyecekler köye. Gülüyorum onlara keşke o kadar kolay doğurabilsem diyorum, sancılar başlasa bile siz 1 saatte gelirsiniz, sonrada en iyi ihtimal 7-8 saat (kötüsü 20 saat) beklersiniz hiç merak etmeyin, rahat olun diyorum ama ne fayda:)

Dün Ejderhan'a işteyken telefon edip "sancılar başladı" provası yaptırmak istedim, ama telefonu açıp "alo canım" dedim o'da " bi dk ben seni arıyorum" dedi ve telefon kapandı, şaka yapma hevesimin kursağımda kaldığına mı yanayım yoksa durum gerçek olsaydı ne olurdu diye onu mu düşüneyim bilemedim doğrusu:) Beş dk. sonra aradı bizimki, şarjı bitmiş, arkadaşının telefonundan aradı, "Bir şey olursa beni bu numaradan ara" dedi. Ben de "Sancılar başladı diyecektim" dedim. "Ne? Ne insafsızsın" dedi gülüştük, umarım ders olmuştur babaya...

Bu arada, Koray bey sanırım kendiliğinden doğmayacaksın sen:) doktor hanım hala herhangi bir işaret olmadığını söylüyor. Ne kasılma, ne sancı, ne incelme, ne de kanala girme gibi... Bekliyoruz normal yollardan gelmeni ama sanırım senin rahatın yerinde, bayram sonrasına kadar sana müsaade, sonrasında ne sevgili babacığın ne de cici doktorun çok fazla içeride kalmana izin verecek gibi durmuyorlar. Benden söylemesi, gel sen akıllı akıllı kendi bildiğin yollardan, olmaz mı:)

Haftaya görüşmek üzere...

week 36 and hello from big mama candidate:)

Günaydın sevgili blog,

bir süredir sıcaklarla cebelleşiyoruz. Kayseri gibi akşamları oldukça serinleyen bir memlekette yaşıyor olmamıza rağmen son günler klimasız geçmiyor maalesef. Gece bile sabah 5'e kadar klima karşısında oturma odasında kanepede uyukluyorum. Canım oğlum sen içeride kim bilir ne haldesin? Artık kocaman oldun, o büyük hareketlerinden anladığım kadarı ile içeriye sığmakta güçlük çekiyorsun ama kabul etmeliyim ki o müthiş hareketler beni benden alıyor... Son 10 günde ters döndükten sonra iki kere baş aşağı döndüğün için 3. de olacak diye korkuyorum ama bundan sonra çok zor olduğunu söyledi doktor hanım. Umarım yapmazsın öyle bir yaramazlık.

Biricik halan geldi ziyaretimize, seni çok merak ediyor, doktor kontrolünde ona da yüzünü göstermedin gerçi ama ne yapalım, sen gelince göreceğiz artık güzel yüzünü inş. Odan, kıyafetlerin hatta bazı oyuncakların bile hazır, ama anne baba ne kadar hazır onu da sen gelince anlayacağız:) Kısacası beklemedeyiz canım oğlum sen ne zaman gelmek istersen gelebilirsin ama yine de şu 37. hafta bi dolsun, akciğerlerin iyice gelişsin öyle gel, e mi?